Z myślą o Was wszyst­kich, odwie­dza­ją­cych ser­wis MuMy, przy­go­to­wa­li­śmy grę planszową.

Gra­cze bio­rą udział w pojedynku-wyścigu. Kło­pot w tym, że meta, do któ­rej zmie­rza­ją wca­le nie znaj­du­je się za ostat­nim polem plan­szy, ale na jed­nym z pól gry…

Gdzie jest meta? O jej poło­że­niu współ­de­cy­du­ją gra­cze. Swo­imi decy­zja­mi dzie­lą się wyłącz­nie z sędzią ich poje­dyn­ku. Gra­cze współ­dzie­lą wie­dzę o poło­że­niu mety w tym sen­sie, że jeden z nich wie „coś”, cze­go nie wie dru­gi, i na odwrót. W odpo­wied­nim momen­cie sędzia poda­je gra­czom wska­zów­ki, któ­re sta­no­wią bez­cen­ną pomoc w zna­le­zie­niu mety.

Do zaba­wy potrze­ba trzech osób: dwóch gra­czy i sędziego.
Zachę­ca­my Was do zor­ga­ni­zo­wa­nia tur­nie­ju skła­da­ją­ce­go się z poje­dyn­ków w parach.

Instruk­cja gry jest zapi­sa­na na planszy.

Posia­da­cze dru­ka­rek mogą wydru­ko­wać naszą plan­szę z pli­ku PDF.

Tych z Was, któ­rzy mają tro­chę cza­su, zachę­ca­my do nary­so­wa­nia na kart­ce wła­snej plan­szy gry.
Spró­buj­cie pola gry, nie­ko­niecz­nie kwa­dra­to­we, roz­mie­ścić na kształt spi­ra­li (zwa­nej zło­tą), jaką pre­zen­tu­ją ucznio­wie Sri. HDDGFGC w Indiach 🙂

(fot: Dar­shan A, Mathe­ma­tics Uni­tes Pho­to Chal­len­ge, licen­cja Cre­ati­ve Com­mons BY-SA)

Jest i trze­cia moż­li­wość. Moż­na użyć plan­szy innej gry – jeśli tyl­ko pól na plan­szy jest co naj­mniej 100.

Wer­sja gry dla dwóch osób (gracz i sędzia)

Jed­na z osób jest gra­czem, a dru­ga sędzią. Poło­że­nie mety okre­śla sędzia!
W tym przy­pad­ku rów­nież zachę­ca­my do roze­gra­nia tur­nie­ju. Pro­po­nu­je­my, aby każ­dy w roli gra­cza wystą­pił przy­naj­mniej dwa razy.

Wyzwa­nia 

  1. Zaproś przy­naj­mniej dwie oso­by do wspól­nej zaba­wy. Obja­śnij zasa­dy gry i przed­staw prze­bieg gry na przy­kła­dzie. Zagraj­cie w grę kil­ka razy. Waż­ne, by każ­dy co naj­mniej raz peł­nił rolę sędziego.
    Następ­nie roze­graj­cie tur­niej (każ­dy z każ­dym, poje­dy­nek i rewanż).
  2. Opra­cuj instruk­cję gry, w któ­rej dwaj gra­cze nie rywa­li­zu­ją, ale współ­pra­cu­ją. Oczy­wi­ście poło­że­nie mety okre­śla sędzia! Zaproś dwie oso­by, by pomo­gły Ci spraw­dzić nową wer­sję gry.
  3. Zagraj z kimś kil­ku­krot­nie w wer­sję gry dla dwóch osób (gracz i sędzia). Opra­cuj jak naj­lep­szą stra­te­gię wyko­ny­wa­nia kolej­nych ruchów, to zna­czy taką, któ­ra pro­wa­dzi do mety w jak naj­mniej­szej licz­bie ruchów. Może­cie nad tym zada­niem pra­co­wać wspólnie.
    Wska­zów­ka: Zasta­nów się nad naj­gor­szym przy­pad­kiem dla two­jej stra­te­gii, czy­li takim poło­że­niem mety, któ­re wyma­ga naj­więk­szej licz­by ruchów.