Piękne kształty powstają w procesie tak prostym, że nawet dzieci bez talentu
artystycznego stworzą coś pięknego dzięki zwykłej sumiennej dokładności.
(…)
Kiedy zaczyna się właściwe nauczanie matematyki, takie dzieci podchodzą
do przedmiotu nie jak do czegoś nowego, dziwnego i abstrakcyjnego,
ale jak do uporządkowanego objaśnienia doświadczeń od dawna im znanych,
z którymi wiążą się przyjemne skojarzenia.
Edith L. Somervell, A rhythmic approach to mathematics
***
| Słowo do animatora (nauczyciela) Pierwsze zajęcia z haftu poprowadzisz w oparciu o opowieść (kursywą zapisane są zdania, którymi możesz się posłużyć). Zadajesz pytania uczestnikom zajęć (w nawiasie zapisano przykład odpowiedzi). Krok po kroku tworzysz rysunek. I najważniejsze: Unikaj pośpiechu |
Zając żeruje w pewnej odległości od swojej nory. Zauważa go pies.
Na tablicy lub na dużej kartce zaznaczasz trzy punkty: Z, N i P.
Co chce zrobić pies, gdy zauważy zająca? (Dopaść zająca!)
Gdzie zatem pies chciałby się znaleźć jak najszybciej? (Tam, gdzie jest zając.)
Przyjmę, że pies w ośmiu skokach dotarłby do tego miejsca.
Pies zaczyna pościg. W tej samej chwili psa dostrzega zając.
Co ma zamiar zrobić? (Uciec do nory!)
Zając zaczyna uciekać.
Chcielibyście, aby pies dogonił zająca? (Nie!)
Przyjmę, że nasz szarak w ośmiu skokach jest w stanie dotrzeć do nory.
Niech jeden skok psa trwa tyle samo czasu, co jeden skok zająca.
Co zrobi pies, gdy zauważy, że zając się przemieścił? (Zacznie biec w kierunku miejsca, gdzie teraz jest zając.)
Rysujesz odcinek łączący miejsca, w których zwierzęta znajdą się po pierwszych skokach.
Pies po każdym swoim skoku będzie zmieniać kierunek biegu.
Rysujesz odcinki łączące kolejne położenia psia i zająca, co ukazuje jak zmieniał się kierunek biegu psa.
Regularnie spoglądasz na uczestników zając, by mieć z nimi kontakt wzrokowy
Odcinki łączące kolejne położenia psa (po skoku) możesz pogrubić.
Spójrzcie na miejsca, w których po każdym skoku znajdował się pies.
Co widzicie? (Krzywą linię.)
Gdy na rysunek patrzymy z bliska, to oczy widzą łamaną, lecz oczyma wyobraźni dostrzegamy krzywą*. Nazwiemy ją krzywą pościgu.
Teraz wyhaftujemy ten pościg psa za zającem!
Kto jeszcze nigdy nie posługiwał się igłą i nicią?
Scenariusz oparto na pomyśle (the ”dog-path” story) opisanej w wydanej w 1903 r. książki pt. Lectures on the Logic of Arithmetic, której autorką jest Mary Everest Boole, prekursorka haftu matematycznego.
* W matematyce mówi się o obwiedni (rodziny odcinków)
